Ana içeriğe atla

Nitelikli

KÜÇÜLEREK BÜYÜMEK / GROWING BY SHRINKING

  Hala bazı şeylerin aynı kalacağına inanan küçük bir kızım. Zamanla büyüyeceğimi düşünmüştüm- zihnen, bedenen. Ama öğrendim ki, büyümek sadece bedende olur- kabul etmesi zor olsa bile. Her geçen gün,  bana bunu hatırlatan insanlar oldu. Öncelikle, ailem- bir zamanlar tanıdığımı sandığım kişiler. Hiç hayal etmediğim şeyleri yaşamama neden oldular. Her korkuyu, bilincimin derinliklerine kazıdılar. Ve, bana emanet edilen bu hayatı istemememi sağladılar. İşte bu kadar küçüldüm. GROWING BY SHRINKING I’m still a little girl who believes some things will stay the same. I thought I would grow with time— in mind, in body. But I’ve learned, growing only happens in the body— even if it’s hard to accept. Each passing day, there were people who reminded me of this. First, my family— the ones I once thought I knew. They made me live things I never imagined I’d go through. They carved every fear deep into my consciousness. And, they made me not want the life I was entrusted with. Th...
Yorum Gönder
Devamı
Etiketler

''ANNE MİYDİN SAHİDEN?''


En son ne zaman ''annem'' gibi hissettirdin?
Doğru ya, ben hiç hissetmedim.
Hiçbir zaman sığınacağım bir annem olmadı benim.
Doğduğumdan beri bir yabancıya ''annem'' dediğimi düşündüm.
Ne yazık ki devam ediyor.
Aşk acısı da neymiş be ağabey?
Ben annemi kaybettim.
En acı olan da, hiç olmayan birini kaybetmek.
Ben hiç derslerimde yardım isteyemedim be anne.
Dertlerimi hiç anlatamadım.
Korktum, korktum, korktum.
Aşağılamandan, bağırmalarından.
Her şeyi içime attım, kendim çözmeye başladım.
Şimdi ne haldeyim?
Bilemezsin.
Kızın çok mutsuz be anne.
Sahipsiz hissediyor, her gece korkuyor ve ağlıyor.
Biliyorum arada aklına geldiğimde sarılıp, öpüyorsun.
Bunlar için de teşekkür ederim.
Fakat ben artık çocuk değilim.
Yapmacık her şey, biliyorum.
Seni terslersem, kusura bakma anne, küçüklüğümden beri hissedemedim ben seni.
Hep tek başıma ağladım, bu yaşımda yaşanmayacak şeyler yaşadım.
Seni de anlayamıyorum bir insan neden çocuğuna, kendi yaşadıklarını yaşattırmaya çalışır?
Neden benimle hiç dertleşmedin?
Neden bana hep sahipsizim gibi hissettirdin?
Neden beni hep üzdün?
Neden bana hiç '' kızım'' demedin?
Ben hayatım boyunca kendimi ''üvey'' gibi hissettim.
Biliyor musun?
Sen hayatını yaşarken, ben ölümle sınadım kendimi.
Merak etme sen beni koruyamasan da, hayallerim beni korudu.
O yüzden benim sana iyi davranmamı bekleme.
Sözlerini dinlememe rağmen hala bana karşı çok soğuksun be anne.
Maddi yönde sıcaklık kurduğunu sandın belki de benimle.
Hep bana yaptığın maddi yatırımlarından bahsettin be anne.
Sen de haklısın.
Manevi yatırım olmadan bahsedilir mi hiç?
Sen bu eksikliği hiç hissetmedin be anne.
Bazen dedim ''seviyor beni be ağabey!''
Ertesi gün bir yabancıyım sanki.
Bu kadar rol bana yaramıyor be anne.
Hani arada diyorsun ya seni sinir ettiğim de ''Senin gibi bir kızım yok.''
Hiç olmadı be annem.
Ben hep bir yabancının kızı,
Sen hep bir yabancının annesi.
ANNE MİYDİN SAHİDEN?




Etiketler:

Popüler Yayınlar